ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΠΑΙΔΙΑ

« ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΠΑΙΔΙΑ »
πρωτο Δημοτικο Σχολειο Καρυστου
       Σχολικο ετοσ 2012-2013
Υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί:

Γεωργίου Δέσποινα Ε΄2

  Κοτζιάμπασης Μιλτιάδης Ε΄1

Οι φωτογραφίες και το βίντεο των μαθητών και μαθητριών έχουν ανέβει ύστερα από έγκριση και υπογραφή των γονέων-κηδεμόνων. 

  ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ:

Προσέγγιση του όρου αναπηρία.

Γνωριμία διάφορων αναπηριών (τύφλωση, κώφωση).

Ένταξη των ανάπηρων παιδιών στο περιβάλλον  του σχολείου.

Ενίσχυση ομαδικών δεξιοτήτων.

Καλλιέργεια πρακτικών δεξιοτήτων και αισθήσεων.

Δημιουργία γνώσεων σχετικά με τις αναπηρίες.

   Κατανόηση των όρων «υποχρεώσεις, δικαιώματα».

 Διαθεματική προσέγγιση του ζητήματος.

    Σύνδεση με το Α.Π.Σ. και με τα μαθήματα της Γλώσσας , της Κοιν. Και Πολιτ. Αγωγής, των Εικαστικών, της Θεατρικής αγωγής και της Μουσικής.

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΘΕΜΑΤΟΣ – ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα αναπηρίας στις 3 Δεκεμβρίου προτείναμε στα παιδιά να ανοίξουν τα σχολικά εγχειρίδια και να ψάξουν για οτιδήποτε σχετικό είτε αυτό αφορούσε τα πρόσωπα των βιβλίων, είτε κείμενα, είτε ασκήσεις, ώστε να ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση.  Οι μαθητές – τριες γνώριζαν αρκετά πράγματα, αλλά είχαν και τις περισσότερες προκαταλήψεις και στερεότυπα που έχουμε όλοι πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα.

Στη συνέχεια, μας επισκέφτηκε η δασκάλα της ειδικής αγωγής στα πλαίσια των εκδηλώσεων που κάνει κάθε χρόνο τέτοια μέρα, για να μας μιλήσει, να μας ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα και να λύσει μερικές από τις απορίες μας. Επίσης, μας πρότεινε κάποιες ταινίες που θα μπορούσαμε να δούμε και κάποια μέρη για να επισκεφτούμε. 

Έτσι λοιπόν μαζευτήκαμε οι 2 τάξεις, βάλαμε κοινή ώρα συνεργασίας την 7η ώρα κάθε Παρασκευής και δώσαμε ραντεβού για την επόμενη εβδομάδα, με σκοπό να συζητήσουμε τις δράσεις μας.

Στην επόμενη συνάντηση χωρίσαμε τα παιδιά σε ομάδες και τα αφήσαμε να γράψουν σε ένα φύλλο χαρτί τις σκέψεις και τις προτάσεις τους. Διαπιστώσαμε ότι αυτό που επιζητούσαν τα παιδιά περισσότερο ήταν η ενσυναίσθηση. Ήθελαν με άλλα λόγια να βιώσουν το πώς νιώθουν τα παιδιά που έχουν αναπηρία, πώς επηρεάζει αυτό την καθημερινότητά τους και τι κάνουν για να το αντιμετωπίσουν. Έτσι, αποφασίσαμε να κάνουμε και τις ανάλογες δράσεις. 

Η όλη διαδικασία σ’ αυτό το στάδιο πραγματώθηκε σε διάστημα 6 ωρών (από τα μέσα Δεκεμβρίου μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου).

Υλοποιηση δρασεων

   Η πρώτη μας δράση λοιπόν ήταν να μαζευτούμε και να ζωγραφίσουμε κάτι σχετικό ακούγοντας τη λέξη αναπηρία.

   Δεύτερη δράση ήταν η χρήση των εποπτικών μέσων, ώστε να πάρουν μια πρώτη γεύση τα παιδιά από τη ζωή ενός συμμαθητή τους με αναπηρία, όπως επίσης και για να ξεκαθαρίσουν τι είναι τελικά η αναπηρία και ποια τα είδη της. Για τις δράσεις αυτές αφιερώθηκαν οι 4 ώρες ευέλικτης του Φλεβάρη. 

Ορισμένα από τα βίντεο που είδαμε είναι: 

žΤι είναι αναπηρία;

žhttp://www.youtube.com/watch?v=jEUQ23OJbJg

žΑφιερωμένο  στα άτομα με αναπηρία:

žhttp://www.youtube.com/watch?v=1lebvmmFQjc

žΒιωματική βόλτα μαθητών με άτομα με αναπηρίες:

žhttps://www.youtube.com/watch?v=53aeOtg2pXg

žΜάθετε Braille σε ένα μάθημα:

žhttps://www.youtube.com/watch?v=sqQ3gdE7ks0

žΟ Μικρός Πρίγκιπας στη Νοηματική:

žhttps://www.youtube.com/watch?v=Zqf4B7qivuQ
Το καναρινί ποδήλατο κ.α.

žž

ž

Στο τρίτο μέρος (Μάρτιος – Απρίλιος-Μάιος) οι δράσεις είχαν μουσικοκινητική χροιά, θεατρικό παιχνίδι και επισκέψεις εκτός σχολείου...

Συγκεκριμένα:

Παιχνίδι τυφλής ζωγραφικής και ζωγραφικής με το αντίθετο χέρι από αυτό της γραφής.ž

Παιχνίδι αφής στην τάξη.

Παιχνίδι αναγνώρισης των συμμαθητών-τριών στο προαύλιο.

Τυφλό κυνηγητό.

Τυφλή μπάλα και τυφλό μπάσκετ.

Αναγνώριση μουσικών οργάνων χωρίς όραση.

Μουσική χωρίς παλάμες και καρπούς.

  Ένα από τα σπουδαιότερα σημεία του προγράμματος ήταν η επίσκεψη στο σύλλογο «Χέρι Χέρι». Το «Χέρι – Χέρι» αποτελείται από μια ομάδα ανθρώπων με κύριο σκοπό την προστασία παιδιών με ειδικές ανάγκες. Είναι μη κερδοσκοπικός οργανισμός και εδρεύει στα Καλύβια Καρύστου. Το σχολείο αυτό λειτουργεί αποκλειστικά με τις συνδρομές των μελών και από τις δωρεές ανθρώπων που ενδιαφέρονται ή θέλουν να βοηθήσουν. Η επίσκεψή μας εκεί είχε διπλό χαρακτήρα. Από τη μια να γνωρίσουν οι μαθητές- μαθήτριες από κοντά παιδιά με αυτισμό, κινητικές αναπηρίες κ.λ.π. και από την άλλη να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι πως η καθημερινότητα των ατόμων με αναπηρία δε διαφέρει πολύ από τη δική τους. Μόλις φτάσαμε στα Καλύβια μας υποδέχθηκαν με μεγάλη θέρμη   και αφού μας κέρασαν γλυκάκι, κατευθυνθήκαμε

   προς το χώρο που γίνονται τα μαθήματα. Εκεί ενημερωθήκαμε για θέματα σχετικά με τα παιδιά και το σχολείο και οι υπεύθυνες δασκάλες δέχτηκαν βομβαρδισμό από ερωτήσεις. Στη συνέχεια, μας ξενάγησαν και στα υπόλοιπα μέρη του σχολείου.

       Φεύγοντας, ανανεώσαμε το ραντεβού μας, αλλά αυτή τη φορά η συνάντηση θα γινόταν στο Σχολείο μας. Όντως αυτή η μέρα δεν άργησε να έρθει. Στα τέλη Απριλίου υποδεχτήκαμε τα παιδιά και τις δασκάλες τους. Είχαμε αποφασίσει, ύστερα από ψηφοφορία, να κάνουμε μια δωρεά 100 ευρώ από τα ταμεία των τάξεων. Μαζί μ’ αυτά  τους είχαμε ετοιμάσει και χειροποίητα δωράκια. Και κάπως έτσι εμπλουτίσαμε το όμορφο ταξίδι μας ελπίζοντας πως βάλαμε ένα λιθαράκι για να γίνει λίγο καλύτερος ο κόσμος μας...    

Η αξιολόγηση του προγράμματος έγινε με ερωτηματολόγιο.   

  επιλογοσ

       Κλείνοντας, θα θέλαμε να σημειώσουμε πως η εμπειρία μας τα τελευταία χρόνια στις βιωματικές δράσεις δείχνει πως οι τελευταίες όχι μόνο έχουν θέση στο σχολικό περιβάλλον, αλλά επιταχύνουν και συμπληρώνουν την κοινωνικοπολιτική διαδικασία και σημασία του. Είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να συνδυαστεί το πολιτισμικό κεφάλαιο των παιδιών και να προκύψει ένα πολύπλευρο αποτέλεσμα τόσο στην επαφή μεταξύ των μαθητών-μαθητριών όσο και στα αποτελέσματα των προγραμμάτων. Το συγκριμένο πρόγραμμα είχε στόχο, μέσα από τις δράσεις και την ενσυναίσθηση, να δώσει στα παιδιά να καταλάβουν τα προβλήματα και την καθημερινότητα των ατόμων με αναπηρία, στο βαθμό που αυτό ήταν δυνατόν βέβαια. Είχε στόχο να τους φανερώσει αυτό που αγνοούν οι περισσότεροι άνθρωποι.

      Ότι και αυτά τα παιδιά είναι μαθητές , είναι άνθρωποι, έχουν αδυναμίες, γελάνε, πονάνε, έχουν γονείς, πάνε σχολείο, παίζουν και πως στην πραγματικότητα θα ταίριαζε να χρησιμοποιούμε πιο πολύ τον όρο παιδιά με διαφορετικές ανάγκες, παρά με ειδικές ανάγκες. Άλλωστε είναι όλοι τους παιδιά… Έτσι δεν είναι;

      Ευχαριστούμε πολύ.

ευχαριστιεσ

  

Ευχαριστούμε πολύ τους-τις:

Ηρώ Πλακιά

Χρυσούλα Μαραθού

Βαλάντη Κοφινά

Μαρία Κιούκη

Δήμο Καρύστο 

 Τους εκπαιδευτικούς του Συλλόγου Χέρι- Χέρι και ιδιαίτερα την κυρία Γεωργία.